Нидерландский музыкальный журнал Muziek Expres, июль 1977 года
EX-AUTOVERKOPER BEZORGDE TAL VAN ARTIESTEN WERELDFAAM, MAAR...
WORDT SMOKIE DE DUPE VAN NICKY CHINN’S INZINKING?
“Mevrouw, meneer, veel plezier met uw auto!” Vakmatig glimlachend sluit verkoper Nicjy Chinn het portier van de net door hem verkochte wagen. Terwijl twee tevreden mensen glunderend wegrijden, maakt Nicky zich alweer druk over heel iets anders. Terug in zijn kantoortje pakt hij snel een blok muziekpapier. Tijdens de verkoopbabbel is hem opeens weer het melodietje te binnen geschoten dat hij gisteren al had willen noteren. Zo. Het haastig volgekrabbelde velletje verdwijnt in de “archiefla”. Bij de andere. Weer glimlacht Nicky Chinn. Oprechter ditmaal. Gemeender. Het is duidelijk: de muziek interesseert hem meer dan de auto’s.
Eenendertig hij nu en de jaren als autoverkoper liggen ver achter hem. De wereld kent Nicky Chinn tegenwoordig als de heift van het zeer succesvolle songschrijjversduo Chinn & Chapman dat de afgelopen Jaren het ene hitsucces op het andere stapelde. Het maakte niet eens zo barveel uit door wie ze aan het vinyl werden toevertrouwd. Suzie Quatro, Sweet, Mud, Smokie. Niet de namen van de uitvoerende artiesten waren doorslaggevend. Wel die van Nicky Chinn en Michael Chapman.
Veel moeilijker dan het maken van een hitgevoelig werkje was het dan ook om de juiste groep of de juiste artiest(e) te vinden voor de juiste song. Alleen om die reden heeft Nicky Chinn zich de laatste jaren onledig gehouden met het bezoeken van honderden min of meer obscure danslokaliteiten in heel Engeland. Hopend ergens een onbekende groep aan te treffen met wat je “sluimerende hitpotentie” zou kunnen noemen. Geen gemakkelijke taak, dat zoeken naar spelden in hooibergen. Er is heel wat voorstellingsvermogen voor nodig om in een ongepolijste groep al het mogelijke eindresultaat le kunnen “zien”. Neem Sweet, Nicky zag en hoorde ze voor het eerst in een danstentje van de Engelse luchtmacht, ergens in Middlsex. Een grauwe lokaliteit Sweet speelde er – zeer middelmatig? – voor vijftien pond per avond. Maar in gedachten hoorde (en zag) Nicky Chinn hoe ze een van zijn werkjes uitvoerden. En daarom contracteerde hij ze.
Of neem Smokie, het laatste troetel groepje van Chinn en Chapman. Wekenlang was Nicky telefonisch lastig gevallen door de manager van de groep. “Kom toch eens kijken”, luidde steevast het verzoek, de bede. Chinn werd er langzamerhand doodziek van. “Ik wilde die knakker op het laatst alleen nog maar kwijt. Elke dag hing die goser aan de lijn. Uiteindelijk heb ik toch maar toegegeven. Om er af te zijn. Het was net wat ik dacht: afschuwelijk. Zoals ze daar stonden tenminste. Maar toch... het had iets. Je kunt bijna niet uitleggen wat dat nou precies is. Zuiver een kwestie van gevoel. Het leek echt nergens op en toch dacht ik: ja. Stomdronken was ik die avond, maar ik heb ze wel ter plekke een contract laten tekenen”.
Kort daarna werd pijnlijk duidelijk dat zelfs he succesduo Chinichap, zoals Nick en Mike wel liefkozend genoemd worden, zich kan vergissen. De eerste Smokie-single, “Pass it around”, werd een afgrijselijke flop. En dat terwijl de makers gedacht hadden dat het een gegarandeerde nummer een zou zijn. Lag he aan Smokie? Of lag het toch aan de song? De tijd heeft inmiddels uitgewezen dat het beslist niet aan de groep gelegen heeft. Dat betekent dat zelfs Chinn en Chapman kkunnen falen.
Nicky Chinn: “Inderdaad. Ons zelfvertrouwen is dan wel met elk succesnummer gegroeid, maar dat betekent niet dat we nu een hit kunnen garanderen. Ik weet bijvoorbeeld pics zeker of een plaat een hit wordf als ik hem een keer opde radio heb geboord. Ik blijf daar de hele dag voor thuis en zit dan enorm in de zenuwen. Totdat ik het nummer gehoord heb. Dan weet ik het en dan heb ik – positief of negatief – zekerheid”.
“Toen we pas begonnen, kozen we uit alle nummers die we hadden het beste. Nu is het zo, dat van de tien songs die we schrijven er maar een is die – misschien – geen hit wordt. We weten alleen van tevoren niet welke dat dan wel zijn kan. Die onzekerheid blijft”.
De laatste maanden is Nicky Chinn volslagen onverwachts geconfronteerd met iets totaal nieuws: hij kan geenn noot meer op papier krijgen. Hoe meer hij het probeert, des te minder het lukt. Voorlopig, zegt hij, maakt hij er zich niet al te druk om. Er is voorraad genoeg en op Smokie is het publiek – zo lijkt het – nog lang niet uitgekeken.
“Ik denk dat ik er straks gewoon een tijdje tussen uit moet. Lekker, een paar maandjes vakantie”, zegt hij. “Daarna zal het wel weer gaan, hoop ik. Want ik moet er niet aan denken dat een topattractie als Smokie straks de wrange vruchten plukt van mijn inzinking...”
ПЕРЕВОД
БЫВШИЙ ПРОДАВЕЦ АВТОМОБИЛЕЙ СДЕЛАЛ МНОГИХ АРТИСТОВ ВСЕМИРНО ИЗВЕСТНЫМИ, НО...
СТАНУТ ЛИ SMOKIE ЖЕРТВАМИ ТВОРЧЕСКОГО КРИЗИСА НИККИ ЧИННА?
«Мадам, сэр, наслаждайтесь своей машиной!» Профессионально улыбаясь, продавец Ники Чинн закрывает дверцу только что проданной машины. Пока два счастливых и сияющих человека уезжают, Ники уже беспокоится совсем о другом. Вернувшись в свой кабинет, он быстро берет блок нотной бумаги. Во время разговора о продажах он вдруг вспомнил мелодию, которую хотел записать вчера. Так. Наспех исписанный лист исчезает в «архивном ящике». В другом. Ники Чинн снова улыбается. На этот раз искренне. Но злее. Понятно - музыка интересует его больше, чем автомобили.
Сейчас ему тридцать один год, и его годы работы продавцом автомобилей далеко позади. В настоящее время мир знает Ники Чинна как половину очень успешного дуэта авторов песен Чинн и Чепмен, которые в последние годы шли от одного успеха к другому. Даже не так важно, кто записывал их песни на виниле. Сюзи Кватро, Sweet, Mud, Smokie. Имена артистов-исполнителей не имели решающего значения. Имели значение только Ники Чинн и Майкл Чепмен.
Поэтому найти подходящую группу или подходящего исполнителя для подходящей песни было гораздо сложнее, чем сделать работу, которая станет хитом. Только по этой причине Ники Чинн провел последние несколько лет, посещая сотни более или менее малоизвестных танцевальных площадок по всей Англии. В надежде найти где-нибудь неизвестную группу с тем, что можно было бы назвать "спящим хитовым потенциалом". Непростая задача - искать иголки в стогах сена. Требуется много воображения, чтобы «увидеть» все возможные конечные результаты в неотшлифованной группе. Возьмем Sweet - Ники впервые увидел и услышал их в танцевальном зале английских ВВС где-то в Миддлсексе. Унылое местечко, и Sweet играли там — очень посредственно? — за пятнадцать фунтов за вечер. Но мысленно Ники Чинн услышал (и увидел), как они исполнят одно из его произведений. И именно поэтому он заключил с ними контракт.
Или возьмите Smokie, последнюю группу-питомцев Чинна и Чепмена. В течение нескольких недель менеджер группы доставал Ники по телефону. «Приходите и посмотрите», — просил и умолял он. Чинну это со временем надоело. «Я просто хотел избавиться от этого парня наконец. Он звонил каждый день. Наконец я сдался. Чтобы от него отвязаться. Это было именно то, что я думал: ужасно. По крайней мере, так казалось. Но все же... что-то в этом было. Объяснить, что это такое, практически невозможно. Просто ощущение. Действительно казалось, что ничего в них нет, и все же я подумал: да. Я был совершенно пьян в тот вечер, но я заставил их подписать контракт на месте».
Вскоре после этого пришло очень болезненное знание, что даже успешный дуэт Чиничап, как ласково называют Ника и Майка, может ошибаться. Первый сингл Smokie "Pass it around" провалился. И это при том, что создатели думали, что это будет гарантированный номер один. Это была вина Smokie? Или это дело было в песне? Время показало, что это точно не вина группы. Это означает, что даже Чинн и Чепмен могут потерпеть неудачу.
Ники Чинн: «Действительно. Наша уверенность росла с каждой успешной песней, но это не значит, что теперь мы можем гарантировать успех. Например, я точно знаю, станет ли пластинка хитом после того, как услышу ее по радио. Я остаюсь дома весь день для этого, а потом очень нервничаю. Пока не услышу песню. Тогда я знаю, и тогда у меня есть – положительная или отрицательная – уверенность».
«Когда мы только начинали, мы выбрали лучшую из всех песен, которые у нас были. Дело в том, что из десяти песен, которые мы пишем, только одна, возможно, не станет хитом. Мы просто не знаем заранее, какая именно. Эта неопределенность остается».
Последние несколько месяцев Ники Чинн совершенно неожиданно столкнулся с новым явлением: он больше не может сочинять музыку. Чем больше он пытается, тем меньше у него получается. Пока, по его словам, он не слишком беспокоится об этом. Имеется большой запас, и публика Smokie, похоже, совсем не скучает.
«Думаю, мне просто нужно сделать перерыв на некоторое время. Отлично, несколько месяцев отпуска», — говорит он. «После этого все будет хорошо, я надеюсь. Потому что я не могу себе представить, что такая главная достопримечательность, как Smokie, скоро пожнет горькие плоды моего срыва...»
Материал подготовлен Tina Lady-Gruoh